Бяцхан охиндоо...

Хорин дөрвөн жилийн өмнөх намрын нэгэн бороотой үдэш бяцхан чи минь мэндэлж, хар багаасаа өдөр бүр сонсдог байсан хаалганы хонхны дуу шиг час хийн уйлсан билээ. Тэр үдэш аав нь хөл газар хүрэхгүй хэрхэн баярлаж байсныг илэрхийлэхэд дэлхий дээрх бүх хэлний үгсээс яг тохирох үг олдохгүй биз... Төрөх гэж шаналж байгаа ээжийг нь хараад зүрх зүсэн өвдөхдөө, энэ өвчин шаналалын тал нь ч болов надад ирээсэй гэж бодож билээ. "Аав, ээж хоёр нь чамайг харах гэж мөн ч удаан хүлээсэн дээ, хурдан хүрээд ир үр минь" гэж сэтгэлдээ олон удаа хэлсэн. Аавынхаа энэ л үгийг сонссон юм шиг чи минь энэ хорвоо дээр мэндэлж үрийн зулай үнэрлэх азтай хувь заяаг ээж бид хоёртоо хайрласан. Охиныхоо баастай даавууг угааж байхдаа эцэг хүний жаргал энэ юм уу гэж боддог байж билээ. Хонгорхон охиныхоо зулайг үнэрлэхэд дэлхийн хамгийн тансаг цэцэг ч чамаас минь анхилуун үнэртэй байж чадахгүй байх гэж боддогсон. Ажил тарах дөхөхөөр чинийхээ үнэрийг үнэртэх гэж дэндүү яарч цаг минут тоолон хүлээж суудагсан. Гэртээ оруут гутлаа тайлаад л охин руугаа гүйнэ. Булбарайхан хацрыг нь үнсэж, зулайн үнэрийг нь үнэртэх гэж яарахад "Гараа угаалгүй хүүхдэд хүрлээ" гээд ээжид нь загнуулдагсан. Хол байхдаа хүртэл охиныхоо тухай бодоход үнэр нь үнэртэж, сэтгэл аз жаргалаар дүүрэн болдог байлаа. Хайртай охиноо элгэндээ тэвэрч, зулайг нь үнэрлээд, нойрсож байгааг нь хараад сууж байхад ээж нь дэргэд ирээд аавынх нь мөрийг налаад суудагсан. Ингээд суухад би гэдэг хүн энэ ертөнцийн хамгийн жаргалтай хүн юм шиг санагдаж ингээд л суугаад баймаар... Чи минь нойрондоо үнэгчлэн зүүдэлж аавыгаа айлгана. Орон дээр хэвтүүлээд унтуул бие нь амрахгүй гэж ээж нь зөндөө хэлнэ. Тэврээд суухад дэндүү сайхан байдаг болхоор охиноо тэврээд л суугаад байдаг байлаа. Нойрсож байхдаа охин минь дэндүү өхөөрдөм. Аав нь тэсэхгүй үнэрлээд л сэрээчихнэ, тэгээд л бас ээжид нь загнуулна. Дэндүү борог, хэнэггүй болохоор хайртай охиндоо хайртай гэдгээ хэлж байсан удаагүй. Гэхдээ аав нь охиндоо хайраа мэдрүүлсэн гэж боддог юм шүү.

 Даргадаа жаахан загнуулж сэтгэл гундсан үедээ охиныхоо төлөө хичээнэ гэж бодоход ямар ч хүнд хэцүү зүйлийг даваад гарах хүч чадалтай болсон шиг санагдаж ажлаа шамдан хийдэг байсан. Тэр үед залуу ч байж дээ. 

Эр хүн болсон хойно энэ насандаа тоотой хэд л уйлж байсан. Гэхдээ хамгийн гашуун нулимс, хамгийн хатуу шаналал хонгорхон охин чи минь өвдөөд эмнэлэгийн орон дээр хэвтэж байхад урссан юм шүү. Аз болоход бурхан тэнгэр ивээж энхрий охин чамайг минь ээж бид хоёрт нь үлдээсэн. Амьдралыг минь хоосолж, сэтгэлийг минь эмтлээгүйд бурханд талархаж аав нь одоог хүртэл нүгэл хилэнцээ тэвчиж явдаг юм шүү. 

Цаг хугацаа харавсан сум шиг улиран одож, охин маань сургуульд орлоо. "Шилдэг сурагч болсон охин минь" гэж ажлынхаа хүмүүст ярихдаа өмнө нь хэзээ ч тэгж байгаагүйгээр бардам байж билээ. Охиноо дэлхийн аварга болсон шиг баярлаж байж дээ тэр үед. Гэхдээ охин минь аавдаа л энэ дэлхий дээрх хамгийн эрхэм нандин, хамгийн ухаантай, хамгийн шилдэг охин шүү дээ. Чамайгаа юугаар ч дутаахгүй, яаж ч зовоохгүй амьдруулах гэсэндээ ээж бид хоёр нь ам муруйж ч үзээгүй. Амьдралд хэрүүл маргаан гаралгүй л яах вэ, харин охин минь чи энхийн цагаан тагтаа юм, уур хилэнг хүртэл салхи мэт хөөж одуулна. Энэ ертөнц дээр үүнийг охин чамаас минь өөр хэн ч чадахгүй. Гайхалтай байгаа биз???

Энхрий охин чи минь гэхдээ жаахан эрх шүү. Төрсөн гэртээ аав нь дураар нь байлгадаг байсан нь үнэн. Дураар нь өсгөх гээд дэндүү дураар нь байлгачихав уу даа гэж хааяа боддог байсан. Гэхдээ чи минь ухаантай, хайр дааж чаддаг гэдгээ аавдаа дандаа мэдрүүлдэг. Хатуухан үг ч хэлж байгаагүй гэхэд чи минь чихэнд минь хонх зүүж, сэтгэл зовоож байсан удаагүй. Төрсөн цагаасаа эхлээд л амьдралд минь утга учир нэмж, бахархах бахархал, хайрлах хайртай байлгасан юм шүү.

Ингээд охин минь нөхөрт гарч, хүний хүн боллоо. Аавдаа эрхэлж туньдаг шигээ хошуугаа унжуулан битгий уйлаарай. Эрхэлж туних цаг эмэгтэй хүнд эцгийн гэрт нь л байдаг юм шүү. Өөрөө амьдарл зохиож, өөрөө үрийн зулай үнэрлэнэ. Надад өгч байсан тэр л жаргалыг өөрийн сэтгэл зүрхээрээ мэдрэнэ. Сонсооч охин минь үртэй хүн ямар жаргалтай гээч... Энэ орчлон дээрх ямар ч сэтгэлийн жаргал үртэй байхын жаргалыг гүйцэхгүй...Энэ орчлонд хүн болж төрснөөр амссан хамгийн жаргалтай өдөр охин чи минь наддаа мэндэлсэн өдөр... Энэ орчлонд хүн болж төрөөд үнэртсэн хамгийн тансаг үнэр охин чиний минь зулайн үнэр юм шүү. Амьдралд цөхрөх, гуних өдөр хоног байлгүй л яах вэ? Харин үр хүүхдийнхээ төлөө амьдрахад зовлон гуниг юу ч биш байдаг юм шүү... 

Хайраар дүүрэн амьдраарай охин минь. Энхрий охин минь наддаа бүх насны минь залбирлын оронд ирсэн бэлэг юм шүү.