Би сохор байсан
Би дүлий байсан
Би хулчгар байсан
Гэтэл одоо
Би халуун сэтгэл, хатуу итгэл, ганган инээд
Би сохор байсан
Би нугын цэцэгс үнэр шигээ сайхан харагддагийг мэдэлгүй тасддаг байсан.
Би дүлий байсан
Би уртын дуу сэтгэл гэгэлзүүлж нулимс гаргадгийг мэдэлгүй сонсдоггүй байсан.
Би хулчгар байсан
Би хууртахаас айсандаа хүнд итгэдгүй шаналахаас айсандаа хайрладаггүй байсан
Гэтэл одоо
Би нарны туяаг утас болгон хөвж агаарт түмэн янзын зураг зурж чадна
Би сарны гэрлийг үзэг болгон барьж тэнгэрт хайрын шүлэг холбож чадна
Би алтан гургалдай дуулахыг сонсоод дууны шүлгийг нь ойлгож чадна
Би алтан навчис хийсэхийг хараад юу өгүүлэхийг нь хүүрнэж чадна
Тийм ээ
Би одоо мөрөөдөж чадна
Би сэтгэлээ мөрөөдлөөр хөлөглөн ирээдүйн нэгэн өдөр лүү чамтайгаа нисч чадна
Би зүрхээ зоригоор хурцлан зуун зуун жил ч цор ганцаар чамайгаа хүлээж чадна
Би хайраа итгэлээр бамбайлан насан туршдаа ганцхан чинийхээ дэргэд байж чадна
Би уруулаа үнсэлтээр чимэглэн чинийхээ гарыг хэзээ ч тавихгүй атгаж чадна
Сэтгэлд минь хайр дэлбээлж би орчлонгийн олон гайхалтай өнгийг харж байна.
Би хараатай болсон
Зүрхэнд минь итгэл асч би байгалийн чимээг биширч байна
Би сонсголтой болсон
0 comments:
Post a Comment