Хэн нэгэнтэй учирсан нь аз биш эз болсон тохиолдол энэ дэлхий дээр амьдрах долоон тэрбум хоёр зуун дөчин таван сая дөрвөн зуун хорин найман мянга далан таван хүний хэдэд нь тохиолдож байдаг бол? Бүх хайр аугаа байдаггүй, бүх хайр аз жаргалтай төгсдөггүй учраас хүмүүс хайрын түүхийн аз жаргалтай төгсгөлд тэгтлээ шимтэн дурладаг байх аа. 

- Би чамтай яг өнөөдрөөс мянга дөрвөн зуун хорин гурван өдөр зургаан цаг хорин хоёр минутийн өмнө учирсан бол чиний тансаг үнэрээр амьсгалж унтах азтай төрсөн тэр залуугийн оронд байх байж дээ. 

- Үгүй байх аа. 

- Яагаад? 

- Хэрэв би хүнийх биш байсан бол чи хэзээ ч намайг олж харахгүй байсан... 

- Байна уу? ... 

Нээрээ л үнэн юм даа. Би хэзээ ч амархан авчих, амархан хүрэх зүйлд тэмүүлж байгаагүй юм байна. Би хэзээ ч надад өөрөө хүрээд ирж 
байгаа зүйлсийн үнэ цэнийг ойлгож байгаагүй юм байна. Энэ хүн төрөлхтний төрөлхийн зан араншингийн нэг хэсэг үү эсвэл зөвхөн надад байдаг шунал, атаархлын нэг хэлбэр үү? 

Намайг гээд өөрөө хүрээд ирэх бүсгүй хүний гоо сайханд уусч байсан удаагүй юм байна...

Би ер нь адал явдал хайгч нэгэн үү эсвэл адгаж зөрөх дуртай нэгэн үү? аль нь боловч би хүний зүйлд шунадаг нэгэн юм... гэж бодсоор суутал хоёр дахь янжуур аль хэдийн шатаж дуусаад унтарч байлаа. 

Гурав дахь янжууртай хамт аав ээжийн тухай бодол орж ирлээ. Ээж аавууд хүүхдээ маш ихээр хайрладаг харин хүүхдүүд тэднийгээ буцааж яг ижил хайраар хайрлаж чадалгүй алдсаныхаа дараа халаглан суудаг нь ч үүнтэй холбоотой юм байна тийм үү? Хэвлийдээ байгаа бяцхан жаал хэзээ ч аав ээжээ харахаар тэмүүлэн догдолдоггүй шүү дээ. Аав ээжүүд харин хүүхдээ арван сар тэсэн ядан хүлээдэг. Хүүхдүүдэд ээж аав бол өөрсдийн хичээл зүтгэлгүйгээр олддог хүмүүс...  

Тийм, чиний зөв байж... хэрэв чи хүнийх биш байсан бол надад онцгой санагдахгүй байсан. Хүнийхдээ биш хүрэхэд хэцүү оргил өөд тэмүүлдэгтээ, авахад амархан зүйлд сонирхолгүй байдагтаа үд дундын наранд дэлбээгээ дэлгэсэн цэцэг шиг эрхэмсэг эмэгтэйн дэргэдүүр өнгөрч чам руу алхана би...